Concertino na fortepian i orkiestrę (1946)

Utwór ten był pracą dyplomową Serockiego na zakończenie studiów kompozytorskich w Łodzi. Wykonano go po raz pierwszy 13 marca 1947 roku w Bydgoszczy. Grała Pomorska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Arnolda Rezlera, a przy fortepianie zasiadł kompozytor.

Concertino zbudowane jest z trzech części: Allegro molto e con fuoco, Intermezzo – Andante espressivo oraz Rondo – Allegro vivace. Pierwsza część skomponowana jest w formie sonatowej i charakteryzuje się znaczną jednolitością tematyczną oraz żywiołowym temperamentem. Ustęp środkowy wnosi spokojny, liryczny nastrój i utrzymany jest w formie ABA. Finał natomiast, napisany w formie ronda, to ognisty oberek, w którym partia fortepianu eksponuje motoryczną rytmikę i szorstkie, perkusyjne brzmienia.

{slider=Źródła:}

• Maciej Ziółkowski: Inedita Kazimierza Serockiego, "Forum Muzykologiczne" 2011.

{/slider}