Nade wszystko jest to jednak utwór wirtuozowski, dający pokaz możliwości technicznych i wyrazowych puzonu. Kompozytor wykorzystuje zróżnicowane artykulacje, by na przykład – jak w części pierwszej (Allegro) – poprzez staccato i legato wyróżnić dwie grupy tematyczne formy sonatowej, dużą rolę odgrywa też w Sonatinie zmienność metrum i pulsu oraz dynamiki. Dzieło wymaga od wykonawcy wielkiej sprawności technicznej (zwłaszcza w częściach skrajnych) oraz doskonałej jakości ekspresywnego brzmienia – powstało wszak, jak i pozostałe dzieła puzonowe Serockiego, z myślą o wybitnym wirtuozie Juliuszu Pietrachowiczu. Popisowe walory tej kompozycji sprawiły ponadto, że kompozytor zaaranżował III część swej puzonowej Sonatiny na klarnet i fortepian, które to opracowanie funkcjonuje pod tytułem Taniec.

 

Nuty do nabycia: PWM