0

Koncert na puzon

Koncert na puzon i orkiestrę (1952–53)

{slider=Koncert na puzon i orkiestrę. Lento espressivo, moltorubato - Allegro /fragment/ }

Wykonawcy: Michał Mazurkiewicz - puzon, Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia [w Katowicach], dyryguje Tomasz Bugaj , Katowice, Centrum Kultury 11 IV 1995

{/slider}

{slider=Koncert na puzon i orkiestrę. Largo, molto cantabile /fragment/}

Wykonawcy: Michał Mazurkiewicz - puzon, Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia [w Katowicach], dyryguje Tomasz Bugaj , Katowice, Centrum Kultury 11 IV 1995

{/slider}

{slider=Koncert na puzon i orkiestrę. Allegro grazioso /fragment/}

Wykonawcy: Michał Mazurkiewicz - puzon, Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia [w Katowicach], dyryguje Tomasz Bugaj , Katowice, Centrum Kultury 11 IV 1995

{/slider}

{slider=Koncert na puzon i orkiestrę. Allegro /fragment/}

Wykonawcy: Michał Mazurkiewicz - puzon, Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia [w Katowicach], dyryguje Tomasz Bugaj , Katowice, Centrum Kultury 11 IV 1995

{/slider}

Koncert puzonowy
Koncert puzonowy
Koncert puzonowy

Koncert na puzon i orkiestrę
Koncert na puzon i orkiestrę

Koncert miał swoją premierę w wykonaniu Juliusza Petrachowicza i orkiestry Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją Witolda Rowickiego, 18 grudnia 1954 roku.
 
Pierwsza część (Lento espressivo, molto rubato – Allegro) to poprzedzone wolnym wstępem allegro sonatowe – wysoce wirtuozowski pokaz gry puzonowej przeplatany efektownymi „wejściami" orkiestry.
 
Część druga (Largo, molto cantabile) stanowi – jak pisze Tadeusz A. Zieliński – „w istocie jeden z najbardziej ekspresyjnych i patetycznych utworów” w całej wczesnej twórczości Serockiego. Melodia puzonu ma tu wielką, romantyczną siłę ekspresyjną. Trzecia cześć (Allegro grazioso) ma charakter scherza i wnosi do całości dzieła odmienne jakości wyrazowe – lekkość i żartobliwość. Finał natomiast  – Allegro – znów jest bardzo szybki i wirtuozowski (rondo „zmieszane" z allegrem sonatowym), dowcipne i żartobliwe. Można w nim też usłyszeć motywy inspirowane polskim folklorem. Całość kończy się efektownym pasażem puzonu prowadzącym do wysokiego dźwięku D.
 
Dzieło jest cennym wkładem Kazimierza Serockiego do literatury puzonowej i do dnia dzisiejszego cieszy się sporym powodzeniem u wykonawców, wchodząc często również do programów konkursów wykonawczych.

 

{slider=Źródła:}

  • Tadeusz A. Zieliński, O twórczości Kazimierza Serockiego, Kraków 1985.

{/slider}

 

Nuty do nabycia: PWM