1940–1949

 

1940

marzec

Kazmierz Serocki przedostaje się do okupowanej Warszawy, gdzie zamieszkuje u wuja.

 

1941–44

Serocki wstępuje do konspiracyjnego Konserwatorium w Warszawie. Odbywa trzyletni kurs harmonii i dwuletni kurs kontrapunktu, studiuje też kurs wyższy w zakresie fortepianu u Zofii Buckiewiczowej. W klasie Kazimierza Sikorskiego poznaje Jana Krenza.

Zaświadczenie o ukończeniu kursu harmoni...

W Warszawie Serocki zarabia na życie grając w kawiarniach rozrywkowe melodie i harmonizując je w konwencji jazzowej lat trzydziestych. Wtedy też budzą się w nim ambicje twórcze i komponuje swe pierwsze utwory, m. in. EtiudęPreludium i dwa Mazurki na fortepian.

 

1945

Po zakończeniu wojny Serocki kontynuuje studia w Konserwatorium Łódzkim w zakresie fortepianu u Stanisława Szpinalskiego i kompozycji u Kazimierza Sikorskiego. Zaprzyjaźnia się ze Zbigniewem Szymonowiczem, Bożeną Matulewicz, Zofią Vogtman, Janem Krenzem i Hanną Wąsalanką. W tym okresie poznaje też swoją przyszłą żonę – Zofię Adamowską.

Jednocześnie podejmuje się wielu prac zarobkowych. Jest m.in. kierownikiem artystycznym orkiestry rewiowej przy Urzędzie Informacji i Propagandy Województwa Pomorskiego oraz kierownikiem działu wydawniczego nut w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. W okresie od 15 kwietnia do 15 października zostaje ponadto zatrudniony jako kierownik działu muzycznego w Teatrze Państwowym w Bydgoszczy. Organizuje także bezpłatne koncerty dla szpitali wojskowych i organizacji społecznych.

Wykonuje w Polskim Radiu swoje, skomponowane w czasie okupacji, utwory fortepianowe: EtiudęPreludium, Dwa mazurki.

7 września

Serocki zapisuje się ZAIKSu, zostaje zarejestrowany w sekcji „muzyka lekka", jako zasadniczej oraz „muzyka poważna", jako ubocznej.

 

1946

Serocki uzyskuje dyplomy ukończenia studiów w zakresie fortepianu i kompozycji. Jako pracę dyplomową przedstawia Concertino na fortepian i orkiestrę, które zostaje nagrane i transmitowane przez Polskie Radio. Zyskuje opinię bardzo obiecującego pianisty i kompozytora.

16 czerwca

„Ziemia Pomorska” donosi o pianistycznym debiucie Serockiego w Pomorskim Domu Sztuki w Bydgoszczy, który spotkał się z owacyjnym przyjęciem publiczności. Jak pisze jeden z recenzentów:

Szczególna predylekcja do muzyki współczesnej pozwoliła debiutującemu artyście na wspaniałe zagranie Fantazji Szymanowskiego, Debussy’ego Wieczór w Grenadzie oraz Ravela Serenada błazna.

Inni także potwierdzają te szczególne umiejętności młodego pianisty.

Recenzja recitalu fortepianowego Serocki...
Recenzja recitalu fortepianowego Serocki...

24 czerwca

Wojskowy Instytut Wydawniczy wydaje Serockiemu zaświadczenie o zatrudnieniu przeznaczone dla Wydziału Kwaterunkowego m. Bydgoszczy, by kompozytor mógł zachować swoje bydgoskie mieszkanie.

Zaświadczenie o zatrudnieniu w Wojskowym...

W sierpniu kompozytor na stałe zamieszkuje w Warszawie.

 

1946–47

Miejskie Teatry Dramatyczne w Warszawie angażują Serockiego na okres od 1 sierpnia 1946 r. do 31 sierpnia 1947 r. do pracy w charakterze ilustratora muzycznego i pianisty. 

 

1947

25 sierpnia

Do Związku Kompozytorów Polskich spływa podanie Serockiego z prośbą o przyjęcie w poczet członków. Otrzymuje pozytywne opinie od Piotra Rytla, Witolda Lutosławskiego, Bolesława Woytowicza, Kazimierza Wiłkomirskiego, sugerujące jednak przyjęcie go w charakterze „członka kandydata”.

Pierwsze podanie o przyjęcie do ZKP
Opinia Komisji Kwalifikacyjnej ZKP

Serocki polecony przez ówczesnego dyrektora Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki – Witolda Rudzińskiego - uzyskuje stypendium rządu francuskiego dla najzdolniejszych młodych kompozytorów i rozpoczyna przygotowania do wyjazdu do Paryża.

22 listopada

Ministerstwo Kultury i Sztuki przydziela Kazimierzowi Serockiemu, zamieszkałemu w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 137 m. 2 „jeden fortepian klasy B”, który może znaleźć i wywieźć z terenu Ziem Odzyskanych.

Przydział fortepianu

4 grudnia

Wstępuje w związek małżeński z Zofią Adamowską.

 

1948

styczeń-lipiec

Serocki przebywa na stypendium w Paryżu, gdzie zostaje uczniem Nadii Boulanger (kompozycja) i Lazara Levy’ego (fortepian). Pobyt ten wykorzystuje także do zaznajomienia się z najbardziej odkrywczymi zjawiskami muzyki współczesnej: jego szczególne zainteresowanie budzi dodekafonia, propagowana we Francji za sprawą Rene Leibowitza.

12 czerwca

Związek Kompozytorów Polskich przyjmuje Kazimierza Serockiego w charakterze „członka kandydata".

Dokument z potwierdzeniem przyjęcia do Z...

5 lipca

Serocki informuje Zarząd Główny ZKP o swoim powrocie ze stypendium oraz o nowo skomponowanych dziełach: Scherzu symfonicznym, Tryptyku na orkiestrę kameralną i suicie dziecięcej na fortepian – Pięć krasnoludków.

List do Zarządu Głównego ZKP po powrocie...

15 września

Składa do Związku Kompozytorów Polskich podanie z prośbą o przeniesienie go do kategorii członka rzeczywistego (zwyczajnego). 

Podanie o zmianę statusu członkostwa w Z...

 

1949

Sonatina na fortepian Kazimierza Serockiego zdobywa nagrodę na konkursie kompozytorskim zorganizowanym w stulecie śmierci Fryderyka Chopina. Powstają też Trzy melodie kurpiowskie na zespół instrumentalny.

5 kwietnia

Serocki daje recital fortepianowy w Warszawie, prezentując program złożony z dzieł Bacha, Beethovena, Chopina, Greczaninowa, Debussy’ego, Ravela i Szymanowskiego.

8–9 maja

W ramach Radiowego Festiwalu Muzyki Ludowej ma miejsce prawykonanie Czterech tańców ludowych Kazimierza Serockiego.

maj–czerwiec

Komisja Kwalifikacyjna ZKP decyduje o utrzymaniu statusu Serockiego jako członka kandydata. Rytel, Maklakiewicz i Sikorski podpisują się pod następującą opinią:

Na podstawie dokładnego zapoznania się z materiałem [były to: Concertino na fortepian i orkiestrę, Scherzo symfoniczne, partytury muzyki filmowej, 10 wariacyj z fugą na temat własny i Pięć krasnoludków - I.L] przedłożonym przez ob. K. Serockiego Komisja nie widzi, żeby w twórczości ob. K. Serockiego zaszły tak znaczące zmiany, które by uzasadniały potrzebę przeniesienia go do najwyższej kategorii członków ZKP [...]

Spis utworów złożonych do ZKP i opinia K...

ZKP zamawia u Serockiego operobalet O krasnoludkach i sierotce Marysi.

5–8 sierpnia

Zaproszenie do Łagowa Lubuskiego

Serocki bierze udział w IV Ogólnopolskim Zjeździe Kompozytorów i Muzykologów w Łagowie Lubuskim. Wraz z Janem Krenzem (ur. 1926) i Tadeuszem Bairdem (ur. 1926) zakładają „Grupę 49". Moment ten tak wspominał Tadeusz Baird:

Kazimierz Serocki, Jan Krenz i ja spotkaliśmy się na przystani jednego z jezior łagowskich i tam po dłuższej wymianie zdań postanowiliśmy trzymać się razem i postanowiliśmy właściwie zjednoczyć nasze siły, zdolności i różne umiejętności po to by odnaleźć się tym trudnym, skomplikowanym, obcym i pełnym niebezpieczeństw świecie.

A charakter przyjaźni trzech młodych twórców Jan Krenz opisał następująco:

Przyjaźń ta była spokojna i stabilna, nie miała burzliwych momentów, jakie zdarzały się w stosunkach z innymi moimi znajomymi [...] Podstawą tej przyjaźni była stała potrzeba wymiany myśli na temat muzyki i na temat życia. Spędziliśmy ze sobą wiele godzin, wiele chwil prawdziwego duchowego zbliżenia.

29 grudnia

Związek Kompozytorów Polskich przyjmuje Kazimierza Serockiego w poczet członków zwyczajnych.