1960–1969
1960
6–10 lutego
Serocki bierze udział w spotkaniu polskich i czechosłowackich kompozytorów w Zakopanem.
12 marca
Obok Józefa Patkowskiego, Serocki zostaje wiceprezesem Komitetu Festiwalowego „Warszawskiej Jesieni", powołanego przez Ministra Kultury i Sztuki.
30 maja
Zdobywa II nagrodę na V Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Epizody.
5 września
W Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Stanisława Wisłockiego ma miejsce prawykonanie Epizodów. Niemieckie prawykonanie tego utworu mieści się w cyklu koncertowym „Musica viva" we Freiburgu.
17–25 września
W ramach IV „Warszawskiej Jesieni" Josephine Nandick z towarzyszeniem Richarda Rodneya Bennetta wykonują cykl wokalny Serockiego pt. Oczy powietrza.
Pod koniec roku kompozytor przystępuje do tworzenia Segmenti na zespół instrumentalny.
grudzień
Serocki zasiada w powołanym uchwałą Prezydium Zarządu Głównego ZKP Zarządzie Funduszu Samopomocy Koleżeńskiej.
1961
styczeń
Serocki zasiada w Międzynarodowym Jury Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Wiedniu. Jest także członkiem krajowego jury konkursu reaktywowanego właśnie Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
sierpień
Podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej w Osace, w ramach poranku współczesnej muzyki polskiej, z taśmy magnetofonowej odtworzona zostaje Musica concertante.
1962
22 września
Podczas VI „Warszawskiej Jesieni" Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Krakowskiej pod dyrekcją Andrzeja Markowskiego prawykonuje Segmenti.
Rozpoczyna komponowanie utworu fortepianowego A piacere, które reprezentuje ideę formy otwartej.
1963
styczeń
Podczas Walnego Zjazdu ZKP zostaje wybrany członkiem Komisji Kwalifikacyjnej.
21–29 września
Prawykonanie A piacere podczas VII „Warszawskiej Jesieni". Przy fortepianie Frederic Rzewski.
październik
Serocki wyjeżdża do Niemiec na Międzynarodowy Festiwal Muzyczny w Donaueschingen.
Otrzymuje nagrodę I stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki za twórczość w dziedzinie muzyki.
Rozpoczyna komponowanie Fresków symfonicznych dedykowanych Ernestowi Bourowi, francuskiemu dyrygentowi specjalizującemu się w wykonaniach muzyki współczesnej.
1964
22 lipca
Prawykonanie Fresków symfonicznych w Darmstadcie przez orkiestrę Südwestfunk pod dyrekcją Ernesta Boura.
25 września
Pierwsze polskie wykonanie Fresków symfonicznych podczas VIII „Warszawskiej Jesieni". Gra Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Krenza.
2–7 października
Bierze udział w spotkaniu zarządów Związku Kompozytorów Polskich i Związku Kompozytorów Czechosłowackich w Warszawie. Po referacie Ludwika Erhardta pt. Problemy polskiej muzyki po wojnie, odbywa się przesłuchanie szeregu rodzimych kompozycji, w tym I Symfonii i Segmentów Serockiego.
1965
16 lutego
Kompozytor oficjalnie zmienia imię. Z obywatela Józefa Serockiego, syna Franciszka i Bronisławy, zamieszkałego w Warszawie przy ulicy Powsińskiej 10, staje się Kazimierzem. Decyzję tę wydaje Dyrekcja Wydziału Spraw Wewnętrznych Prezydium Dzielnicowego Rady Narodowej Warszawa-Mokotów.
maj
III miejsce Fresków symfonicznych na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu.
3 maja kompozytor występuje z odczytem na temat współczesnej muzyki polskiej w Bejrucie, gdzie - zaproszony przez "Jeunesses Musicales" - jest jurorem konkursu kompozytorskiego.
14 czerwca–12 lipca
Serocki bierze udział w letnich kursach „Spotkanie z Polską", zorganizowanych przez Folkwang Hochschule w Essen. Wykonywane są tam jego Oczy powietrza na głos i fortepian oraz fortepianowe A piacere. Ponadto wygłasza trzy odczyty: Autoportret kompozytora ilustrowany przykładami muzycznymi, Rozwój polskiej muzyki w I-wszej połowie XX wieku oraz Życie muzyczne w Polsce.
1966
Otrzymuje doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich.
17 września
Dzieło wokalno-instrumentalne Niobe na dwoje recytatorów, chór mieszany i orkiestrę do tekstu Konstantego I. Gałczyńskiego ma swe prawykonanie na X „Warszawskiej Jesieni", z udziałem Zofii Rysiówny i Tadeusza Łomnickiego. Chórem i orkiestrą Filharmonii Narodowej dyryguje Stanisław Wisłocki.
1967
21–22 stycznia
Podczas XIV Walnego Zjazdu ZKP Serocki zostaje ponownie wybrany na członka Komisji Kwalifikacyjnej.
maj
Stanisław Wisłocki wykonuje Segmenti Serockiego z miejscowymi orkiestrami symfonicznymi podczas swego tournee po Ameryce Południowej (m.in. Montevideo, Caracas, Buenos Aires, Rio de Janeiro).
17 września
W Sztokholmie zostaje prawykonane Continnum. Gra Strasburska Grupa Perkusyjna.
4–10 października
Serocki bierze udział w 39. Festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (SIMC), odbywającym się w czeskiej Pradze.
Otrzymuje od Ottona Tomka, dyrektora działu muzycznego Westdeutscher Rundfunk w Kolonii, zamówienie na utwór dedykowany Alfonsowi i Aloysowi Kontarskim. Stąd już o krok do powstania Forte e piano – muzyki na dwa fortepiany i orkiestrę.
1968
4 stycznia
Serocki wchodzi w skład Komisji Programowej festiwalu „Warszawska Jesień".
15–20 stycznia
Międzynarodowe jury SIMC wybiera Continuum Serockiego do wykonania podczas 40. Festiwalu, który odbyć się w Warszawie we wrześniu, łącznie z festiwalem „Warszawska Jesień".
29 marca
W Kolonii ma miejsce prawykonanie Forte e piano na dwa fortepiany i orkiestrę symfoniczną. Przy instrumentach solowych zasiadają bracia Alfons i Aloys Kontarsky, gra orkiestra Westdeutscher Rundfunk pod dyrekcją Christopha von Dohnanyi'ego.
Kompozytor rozpoczyna pracę nad nowym cyklem pieśni – Poezjami na sopran i orkiestrę kameralną do słów Tadeusza Różewicza oraz nad Dramatic Story, dziełem które w pierwotnym zamierzeniu miało być baletem.
1969
1–2 lutego
Serocki po raz czwarty zostaje członkiem Komisji Kwalifikacyjnej ZKP, wybranym podczas XV Walnego Zjazdu w Warszawie.
22 kwietnia
Pisze list do Stanisława Różewicza, w którym wspomina o pracy nad utworem na sopran i orkiestrę kameralną do czterech jego wierszy. Prosi o zgodę na dokonanie w jednym z nich drobnych korekt oraz zaakceptowanie osób tłumaczy na język angielski i niemiecki.
15 maja
Kompozytor zostaje członkiem Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień".
20–28 września
Prawykonanie Poezji na XIII „Warszawskiej Jesieni". Jest to niemiecka wersja językowa w przekładzie Karola Dedeciusa. Śpiewa Dorothy Dorow z towarzyszeniem Zespołu Kameralnego Teatru Wielkiego w Warszawie pod dyrekcją Jana Krenza.